Ekonomik krizde umutsuzluk artıyor

Türkiye’de vatandaşın her gün cebinden eksilen, mutfağından kaybolan, yaşamından çalınan şey aslında sadece para değil; aynı zamanda umut da oluyor. TÜİK’in açıkladığı tüketici güven endeksi yeniden geriledi. Bu tablo, halkın ekonomiye olan güveninin hızla eridiğini, geleceğe dair kaygıların arttığını açıkça ortaya koyuyor.

Her gün yeni bir zam haberiyle uyanıyoruz. Gıda ürünlerinden kiralara, ulaşımdan faturaya kadar zam yağmuru dinmiyor. Temel ihtiyaç maddeleri bile artık dar gelirli için lüks haline gelmiş durumda. Halkın alım gücü her geçen gün azalırken, asgari ücretin yerinde sayması milyonların belini büküyor. Birkaç ay önce yapılan ücret artışı daha çalışanın eline geçmeden eridi, fakat iktidar yeni bir düzenlemeye yanaşmıyor.

Ekonomi yönetimi “enflasyon düşecek, sabredin” diyerek halkı oyalıyor. Ancak sokaktaki vatandaş için sabrın da sınırı var. Manavda, pazarda, markette fiyatlar her gün değişirken, sabit kalan tek şey dar gelirlinin maaşı. Çalışanların alın teri değersizleşiyor, gençler geleceğe dair hiçbir umut taşımıyor, emekliler yaşam mücadelesini adeta sefalet koşullarında sürdürüyor.

Ekonomik kriz sadece rakamlardan ibaret değil; sosyal hayatın her alanına yansıyan bir çöküşün adı. Yanlış politikalarla, üretimi değil tüketimi teşvik eden bir anlayışla, günü kurtarma telaşıyla yönetilen ekonomi, halkı daha da yoksullaştırıyor. Kaynaklar ranta, yandaş projelere, israfa aktarılırken; gerçek üretici, işçi ve emekçi kaderine terk ediliyor.

Türkiye’nin acil ihtiyacı, şeffaf, adil ve üretime dayalı bir ekonomi politikasıdır. Vatandaşın cebini değil, umutlarını da boşaltan bu düzenin değişmesi gerekiyor. Aksi halde tüketici güven endeksindeki düşüş, yalnızca bir istatistik olmaktan çıkar; ülkenin toplumsal huzuruna, demokrasisine ve geleceğine gölge düşürür.