Kabuktaki giz

Ceviz kurdu, gireceği kadar küçük bir delik açar, içeri sızar. Kabuk sağlam görünür, dışarıdan bakan hiçbir şey fark etmez. Oysa içeride hayat çoktan başlamıştır. Kurt, beyne benzeyen özün tadına bakar ve yedikçe şişmanlar. Karnı büyür, iştahı kabarır, durmadan yer.
Bir zaman sonra çıkmak istese de çıkamaz artık. Çünkü girdiği delik ona dar gelmiştir. Aç gözlülüğü onu içeri hapsetmiştir. Hem kendine zarar vermiştir hem de cevizin özünü bitirmiştir.
İnsan da böyledir. Kalbine giren küçücük bir kin tohumu, bir kıskançlık kırıntısı yahut bir vesvese, önce önemsenmez. Ama zamanla büyür, beslenir, içi kemirir. Dışarıdan hâlâ gülümseyebilir insan, ama içi boşalmıştır artık.
Ve en acısı şudur: Tıpkı kurt gibi, çıkmak ister ama çıkamaz. Çünkü gözünün açlığı ona yol bırakmaz. Kendi elleriyle hem özünü hem de geleceğini tüketmiştir.
Hayatta nice birliktelikler vardır; bir arada yürüyen insanlar, aynı yol için çabalayan dostlar… Eğer araya küçük bir menfaat yahut dedikodu tohumu düşerse, güven kemirilmeye başlar. Önce belli etmez ama zamanla bağlar zayıflar, samimiyet tükenir. Cevizin kabuğu sağlam kalsa da içi boşalmıştır artık.
Atalarımız boşuna “Bir çürük elma bütün sepete bulaşır” dememiş. Küçük bir kötülük, büyük bir iyiliği yok edebilir. “Kurt dumanlı havayı sever” derler ya, insanın içindeki kurt da belirsizlikte, dedikoduda, aç gözlülükte palazlanır. Hani bir de “Ayağını yorganına göre uzat” derler; fazla hırslı olursan hem kendin hem etrafın zarar görür.
Ama unutma, her cevizde bir öz vardır, her insanın içinde hâlâ temiz bir alan. Kurtları fark edip yola koyulursan, hem içini korursun hem de gülümseyerek yürümeye devam edersin.
Öz maneviyatını korumak en önemlisidir. Kimi insan seni yükseltebilir, kimi düşürebilir; biri vezir edebilir, biri rezil. Bu yüzden korkmak zorunda olduğun şeyleri ayıkla; sabredeceğin, tahammül edeceğin kişiyi ve konuyu özenle seç. Enerjini, zamanını ve gönlünü doğru yere harca ki içindeki cevher çürümesin, kendin kaybolmayasın.
İçini koru, dışını gösterme zorunda kalma; çünkü kendi özün zaten en değerli cevherindir.