Bir Fatih Erkoç yazısı
“Bu çaresizlik yok mu? içimden atamadığım...” sözleri geçiyor zihnimden. “Kör Kuyular” şarkısının muhteşem başlangıcı olan sözler.
Ve Fatih Erkoç’un git gide tansiyon yükselten muhteşem yorumu!
“Ellerim Bomboş” ve “Anı” şarkılarını da çok severim ancak “Kör Kuyular” çok derin bir şarkı.
Türk müziğinde bazı sesler vardır ki, yalnızca kulağa değil, ruhun derinliklerine işler. Fatih Erkoç, o seslerden biridir. Onun şarkılarını dinlerken yalnızca bir melodiye değil, bir insanın yaşam öyküsüne, aşklarına, hüzünlerine ve dirençli duruşuna tanıklık ederiz.
Fatih Erkoç, henüz üç yaşındayken babasının hediye ettiği kemanla müziğe başladı, dayısının armağan ettiği mızıkayla da çocukluğunda melodilere hayat verdi.
Çok enstrümanlı bir sanatçı: Trombon, piyano ve kontrbas eğitimi aldı; ayrıca gitar, flüt, saksafon, trompet ve ud gibi birçok enstrümana hakim.
Askerlikte cazla buluşma: Askerlik yıllarında Ankara’da caz davulcusu Erol Pekcan’ın orkestrasıyla sahne aldı. Bu deneyim, müziğe bakışını daha da genişletti.
Norveç yılları: Türkiye’den ayrılıp 11 yıl boyunca Norveç’te yaşadı. Çeşitli orkestralarda çaldı, farklı kültürlerin müziklerini tanıdı. Bu dönemin birikimi, onun şarkılarındaki çeşitliliğe yansıdı.
Cazdan Pop’a köprü: Sadece pop şarkıcısı değil, aynı zamanda güçlü bir caz müzisyeni. Bu iki farklı kulvarı harmanlayabilen nadir isimlerden biri.
Eğitmen ve destekçi: Yıllar içinde genç müzisyenleri destekleyen projelere imza attı, eğitim çalışmalarına katıldı. Sadece şarkı söylemekle değil, müziği geleceğe taşımakla da ilgilendi.
Fatih Erkoç’un şarkıları, bir neslin hatıra defteri gibidir. “Ellerim Bomboş” dinleyenlerde kaybolmuş sevgilerin hüznünü uyandırır, “Anı” geçmişe gömülen yılları hatırlatır, “Kör Kuyular” ise içimizdeki karanlıkla yüzleştirir. Ama bütün bu şarkıların ötesinde, Fatih Erkoç’un hayatı da bir şarkı gibidir: inişleriyle, çıkışlarıyla, hüzünleriyle, zaferleriyle... Onu özel kılan, sadece sesinin güzelliği değil; her notada kendi hikayesini, bizim hikayelerimizle buluşturmasıdır.
